#Chapter6 'Oh. My. Goodness.' ♡

♫

                Zaśmiałam się nerwowo, patrząc na czubki swoich palców u stóp.

- Żartujesz, prawda?- upewniłam się.

Chłopak spuścił głowę na dół, cisza.

- Malik, kurwa! Powiedz, że żartujesz!- krzyknęłam.- Powiedz to!- zerwałam się z łóżka, brutalnie zabierając mu test ciążowy.

W całym swoim życiu nie przeżyłam większego szoku. Zamarłam w bezruchu, wpatrując się w dwie, wyraźne kreski.

- To jest przecież niemożliwe.- wyszeptałam. Pojedyncze łzy zaczęły cieknąć mimowolnie po moim policzku. Dziewiętnastolatka w ciąży, żałosne. Wiadome będzie, że to wpadka.- Muszę to usunąć, póki nie jest za późno.- powiedziałam pod nosem, zawzięcie wrzucając potrzebne rzeczy do torebki.

- Sue, uspokój się!- obudził się Zayn, ściskając moje nadgarstki do tego stopnia, że zrobiły się białe.- Podchodzisz to wszystkiego bardzo porywczo, takich decyzji nie podejmuje się w minutę.- przeliterował dokładnie. Odetchnęłam głęboko, faktycznie w takich sytuacjach należy myśleć trzeźwo.- Pojedziesz do kliniki, ale tylko po to, żeby zrobić potrzebne badania, rozumiemy się?- powiedział spokojnie.

- Tak.- odparłam niewyraźnie, wyrywając wreszcie mrowiące z bólu nadgarstki.

- Poczekaj tu, a ja poproszę Harrego żeby cię podwiózł.- no tak, nie każdy miał prawo jazdy w tym domu. Pech chciał, że dwójka najbardziej zaufanych mi osób w postaci Liama i Zayna była pozbawiona tego zaszczytu.

- Nigdzie nie idę!- usłyszałam głośne warknięcie. Harold wczoraj zabalował, co dało się słyszeć o trzeciej czterdzieści, kiedy tłukł się nieudolnie po schodach.

Spojrzałam w dół, łapiąc się za brzuch. ‘Niemożliwe, że jest tam coś oprócz dzisiejszego śniadania.’ Chciałam zrobić te badania i mieć wszystko za sobą. Pewnie test był przeterminowany, albo oboje źle go odczytaliśmy. Nie miałam zamiaru niszczyć sobie młodości opieką nad TYM, w dodatku całkiem sama.

- Ubierz się ciepło, Sue.- powiedział Zayn wchodząc do sypialni.- Styles już wstał, mówiłem mu gdzie ma jechać, ale nie sądzę, że to przetworzył, więc tu masz adres.- powiedział i podał mi kawałek kartki z informacją.

- Dzięki.- uśmiechnęłam się lekko i od razu wyminęłam go, kierując się w stronę korytarza.  Zbiegłam po schodach, ubrałam parę wygodnych butów i narzuciłam bluzę, którą znalazłam na wieszaku.

- Wychodzisz?- zapytał Niall, który od jakiegoś czasu stał oparty we framudze.

- Jadę po jakieś zakupy z Harrym.- odparłam szybko.

- Nie musisz, właśnie wróciłem ze sklepu.- powiedział wyraźnie zadowolony.

- Tak?- upewniłam się. Pokiwał głową na potwierdzenie.- Świetnie! W takim razie mogę jechać prosto do przyjaciółki. Obiecałam, że ją w końcu odwiedzę, miałam zrobić to zaraz po zakupach.- nie byłam dobrą aktorką, powiedziałabym, że raczej koszmarną.

- Pewnie się cieszysz, że nareszcie od nas odpoczniesz.- zaśmiał się, po czym wrócił do rozpakowywania papierowych toreb pełnych jedzenia.

- Naiwniak.- szepnęłam pod nosem.

Po chwili dał się słyszeć ciężki dźwięk schodzenia po stopniach, a właściwie zwlekania z nich swoich zwłok.

- Załatwmy to szybko.- burknął Harry, niezadowolony z faktu, ze ktoś śmiał wyciągnąć go z łóżka.

Szybko zapakowaliśmy się do auta. Nie chcąc burzyć przyjemnej ciszy, podałam kierowcy karteczkę w adresem, zaraz po zapięciu pasów i ‘odpaleniu’ auta.

- Klinika ginekologiczna?- zapytał kpiącym głosem. Zacisnęłam mocno szczękę, powstrzymując się od niekontrolowanej reakcji.- Widać, że chłopak miał zero wprawy.- zaśmiał się niskim głosem.

- Dobrze, że się wypowiadasz, w końcu masz w tym niemałe doświadczenie.- uśmiechnęłam się sztucznie, gotując się w środku.

- W przeciwieństwie do kolesia, który robi laskom dzieci. Już uciekł, czy dopiero cię to czeka?- zapytał udając zainteresowanie.

- Zamknij się.- wysyczałam.

W końcu ruszyliśmy. Dwadzieścia minut wsłuchiwałam się w cichy dźwięk silnika, który pod koniec trasy zaczynał mnie nieprawdopodobnie denerwować.

- Jesteśmy.- poinformował mnie sucho. Wypuściłam głośno powietrze, dodając sobie w duchu trochę otuchy i odpięłam pasy. Nie czekając na Harrego podążyłam w stronę wejścia, w recepcji uzyskałam informację gdzie mam się skierować. Zayn wykorzystał swoje nazwisko żebym mogła załatwić wszystko od ręki, więc nie obowiązywała mnie też kolejka.

                Zapukałam cicho do gabinetu. W poczekalni siedziały dwie pary koło trzydziestki i jedna pani, która wyglądała na dwadzieścia pięć lat. Cholera, czułam ich wzrok przenikliwy wzrok na sobie.

- Proszę.- usłyszałam przyjemny, kobiecy głos. Bez wahania weszłam do pomieszczenia. Za dębowym biurkiem siedziała uśmiechnięta blondynka, dałbym jej jakieś trzydzieści dwa lata. Wyglądała idealnie, tak jak ja chciałabym wyglądać. Na ścianach wisiały dziesiątki ramek z jej prywatnymi zdjęciami. Od lewej czarno- białe zdjęcie noworodka, potem małej dziewczynki, dalej coś na wzór portretu rodzinnego, następnie nastolatka, grupka dziewczyn w moim wieku, trochę starsza dziewczyna z chłopakiem, sesja ślubna, narodziny dziecka i wreszcie cała rodzina w komplecie. Tworzyło to wymarzoną oś czasu.

Usiadłam na skórzany fotel naprzeciwko pani doktor i zaczęłyśmy rozmawiać. Przez chwilę poczułam się jakbym była u psychologa, bo sprawiała wrażenie, że można jej powiedzieć wszystko. Opowiedziałam jej swoją historię, poczynając od siedzenia przy jednym stoliku w stołówce z Toddem, a kończąc na podkradaniu chłopcom koszulek i życiu na kocią łapę. Nikt nie znał tak prawdziwej wersji zdarzeń jak ona, nawet Zayn czy Olivia. Powiedziała mi, żebym jak najszybciej skontaktowała się z przyjaciółką i poprosiła ją by uspokoiła moją mamę, która prawdopodobnie zadzwoniła już na policję. Faktycznie, o tym nie pomyślałam. Odnośnie podejrzenia o ciążę chciała przeprowadzić serię podstawowych badań, dzięki którym już dzisiaj miałam dowiedzieć się jak mam ułożyć sobie przyszłość.

Godzinę później było po wszystkim. Moje próbki i badania poszły do analizy, której wyniki mogłam odebrać po następnych sześćdziesięciu minutach. Uznałam, że nie warto mi nigdzie wychodzić więc zostałam w małej poczekalni i zajęłam się karmieniem wirtualnego zwierzątka w nowym telefonie. Po chwili usłyszałam głośne chrząknięcie.

- Co ty tu robisz?- zapytałam zniesmaczona obecnością Harrego.

- Czekam aż będziemy mogli wrócić razem do domu.- odparł, jakby było to zupełnie oczywiste.

- Po odebraniu analizy idę do Olivii.- dałam mu do zrozumienia.

- W takim razie podwiozę cię do niej.- rzucił od razu.

- Rób co chcesz.- syknęłam zajęta grą. Doskonale wiedziałam, że to sprawka Malika, jednak dziwiłam się, dlaczego nasz imprezowicz w ogóle się na to zgodził.

                Jedna godzina. Sześćdziesiąt minut. Trzy tysiące sześćset sekund. Ten czas ciągnął się przez całą wieczność, z resztą nigdy nie byłam cierpliwa. Przez ostatni kwadrans wpatrywałam się tępo w beżową ścianę z mocno ściśniętymi kciukami, zaklinając by to wszystko okazało się słabym żartem.

                - Suzanne Walker?- zawołała doktor McEnroe.- Mogę powiedzieć ci teraz, czy wolisz przeanalizować sobie wszystko sama?- zapytała.

- Mimo wszystko wolałabym sama.- odpowiedziałam szczerze. Dr Sally pobiegła szybko do laboratorium i wróciła z cienkim pliczkiem kartek. Włożyła je zgrabnie do dużej koperty i podała mi ją z uśmiechem.- W razie czego dzwoń.- dodała i wróciła do gabinetu.

- Dziękuję, do widzenia!- odkrzyknęłam głośno, żeby usłyszała.- Chodź już, jedziemy.- pociągnęłam chłopaka za rękę, który zdezorientowany odsypiał nockę na krześle obok. Do domu Carter miałam nie więcej niż piętnaście minut autem, więc nie musiałam się długo niecierpliwić.

- Dzięki za podwiezienie, na razie.- powiedziałam przelotnie z grzeczności, wychodząc z trudem z samochodu.

- Nara.- wysilił się i od razu odjechał. Dupek.

                Miałam nadzieję, że zastanę rudowłosą w domu, nie przemyślałam tego, że mogła u kogoś nocować lub wyjechać, w końcu niedawno zaczęły się wakacje.

Zadzwoniłam do drzwi jak zawsze, czyli trzy krótkie serie pod rząd. Nie musiałam czekać długo na odpowiedź, bo usłyszałam już tradycyjne przeklinanie i westchnięcie ‘kto tym razem’. Wkurzyłam się, bo to oznaczało, że znów nie wiedziała co się dzieje. Tylko ja dzwoniłam do drzwi w ten sposób.

- Sue?- zapytała leniwie przy otwieraniu drzwi.

- Ćpałaś.- stwierdziłam pewnie, widząc jej wyraz twarzy.

- Nieprawda!- oburzyła się, jednak zatoczyła się w moją stronę, wpadając mi w ramiona. Westchnęłam głośno i zaprowadziłam ją do salonu, sadzając na kanapie jak małe dziecko.- Dzwoniła twoja matka.- powiedziała poważnie.- Wmówiłam jej, że mieszkasz ze mną i moimi dziadkami.-  dodała. Rozpromieniłam się na te słowa.

- Byłaś trzeźwa?- upewniłam się. Mama nie dałaby mi spokoju, gdyby rozmawiała z moją pijaną współlokatorką. Olivia pokiwała twierdząco głową.

- Co tam masz?- zapytała wskazując na kopertę w mojej dłoni.

- Wyniki badań.- poinformowałam ją, przypominając sobie główny cel moich odwiedzin. Od razu zabrałam się za rozrywanie koperty, którą odwróciłam ‘do góry nogami’, wysypując z niej tym samym całą zawartość.

- Mocz, krew..- czytałam na głos wytłuszczone litery ignorując wszystkie niezrozumiałe ilustracje. W pewnym momencie natrafiłam na to, czego szukałam.- Badanie USG.- przeliterowałam i natychmiast zamilkłam.

Olivia lekko przekrzywiła głowę w bok, czekając co powiem.

Zgniotłam kartkę w kulkę i rzuciłam nią mocno za siebie. Nie miałam nawet sił, żeby zacząć płakać.

- O. Mój. Boże.- powiedziałam cicho.- Todd zrobił mi dziecko, rozumiesz?- zaśmiałam się  żałośnie.

Dziewczyna mimo swojego stanu zrozumiała co do niej powiedziałam. Przysunęła się do mnie niepewnie i przytuliła.

- Zostaniesz na noc?- zapytała nagle.- Gdzie teraz mieszkasz?- przejechała nosem po moim policzku.

- Pogadamy o tym wszystkim kiedy indziej.- odparłam.

- Zostań.- poprosiła całując mnie delikatnie. Oddałam pocałunek, w który zgłębiałyśmy się coraz bardziej.

- Przestań.- szepnęłam, odrywając się od niej a chwilę. Uśmiechnęła się lekko i wstała, by ściągnąć  ze mnie za dużą bluzę i powróciła do tego, co przerwałam. Nie sprzeciwiałam się jej krokom, sama nie wiem czemu.

                - Chcesz mnie przelecieć?- zapytałam, gdy obie byłyśmy już w samej bieliźnie.

- Mhm.- odparła i zaprowadziła mnie sypialni na drugim piętrze.

**********

Troszkę się porobiło, komentujcie!

#Chapter7 'Have you just fucked me?'. ♡: keep waiting!

ℒℴѵℯ ♡